در درس گذشته با کلمه ی پرسشی 누구 آشنا شدیم در این درس به ادامه ی این مبحث می پردازیم.

در حالت فاعلی 누구 تبدیل به 누가 می شود. برای مثال وقتی می پرسید چه کسی آمد؟ و در جواب می گویید علی آمد. چه کسی در نقش فاعلی (مرتبط با علی) قرار دارد اما وقتی می گویید چه کسی را دیدی ؟ یا به چه کسی گفتی ؟ یا کیست؟ ( سه حالت مفعولی) در این حالت چه کسی در حالت مفعولی است. در کره ای در حالت کلی و مفعولی جای کلمه ی پرسشی چه کسی از 누구 استفاده می کنند ولی در حالت فاعلی از 누가

به مثال های زیر توجه  کنید:

 علی آمد؟

알리는 왔어요?

ali neun vaassuyo?

 نه .

아니요

aniyo

 پس چه کسی آمد؟

그럼, 누가 왔어요?

keurum, nooga vassuyo?

 مینا آمد.

 민아는 왔어요

mina neun vassuyo

 مینا چه کرد؟

민아는 뭐 했어요?

mina neun mwu haessuyo?

 مینا ملاقات کرد.

 민아는 만났어요

mina neun mannassuyo

 مینا چه کسی را ملاقات کرد؟

민아는 누구를 만났어요?

mina neun noogoo reul mannassuyo?

 مینا علی را ملاقات کرد.

 민아는 알리를 만났어요

mina neun ali reul mannassuyo

 علی چه کسی ایست؟

알리 누구예요?

ali neun noogoo yeyo?

 علی عموی مینا است.

  알리는 민아의 삼촌이에요

 ali neun mina ee samchonieyo.

 چه کسی به مینا کتاب داد؟

 누가 민아한테 책을 줬어요?

nooga mina hante chaegeul jwussuyo?

علی به مینا کتاب داد.

알리는 민아에게 책을 줬어요.

ali neun minaege chaegeul jwussuyo

لغات

عمو /دائی 삼촌 samchon

خاله 이모 imo

عمه 고모 komo

بچه های عمو/ عمه/خاله/ دائی 사촌 saachon

برادر زاده یا خواهر زاده (پسر)  chokaa 조카

برادرزاده خواهر زاده( دختر) 조카딸 chokaadtal

 نوه ( پسر) 손자 sonjaa

نوه( دختر)  son ni'u 손녀

عمو/ اقا ( به افراد غریبه برای نزدیکی بیشتر می گوییم) 아저씨 ajushi

 خاله/ خانم ( به افراد غریبه برای نزدیکی بیشتر می گوییم) ajoommaa 아줌마

شوهر 남편 nampi'un

زن/همسر 아내 Aaneh

بانو 부인 pooin

پدرو مادرpoomo 부모

خانواده 가족 kajok

ملاقات کردنmannada  만나다

 کتاب chaek  책

دادن  jooda/chooda주다 => حال ساده 줘 =>گذشته  ساده줬어

بنابراین / پس 그럼 keurum

خب  در این قسمت منظور از مفعول سه حالت در زبان فارسی  ماست یکی متمم یکی مفعول و دیگری مسند , حالا مفعول و مسند و متمم توی زبان کره ای هم نشانه هایی داره که به تر تیب معرفی می کنیم:

مفعول:  همانطور که در درس گذشته آموختیم 를 /을 نشانه ی مفعولی هست و به معنی "را" , 를 زمانی که آخرین حرف مفعول مصوت باشد بعد از مفعول قرار می گیرد و 을 زمانی که آخرین حرف مفعول صامت باشد.

مسند: به طور کل نشانه ای ندارد ولی با کابرد آن در دروس بعدی آشنا می شویم!

متمم: به واژه ای می گویند که همراه حروف اضافه باشد . در کره ای حروف اضافه برخلاف فارسی بعد از واژه ای که متمم است می آید.

در این بخش با چند حرف اضافه ی مهم اشنا می شویم در دروس بعدی با بقیه ی آنها کم کم آشنا خواهید شد.

에

به معنای " در" " به" می باشد. مثل:

집에 갔어? به خونه رفتی؟

집에 뭐 해요?  در خانه چه می کنی؟

همانطور که می بینید 집에 در اینجا دو معنای متفاوت دارد یکی "به خانه" یکی" در خانه" و این معانی را باید با توجه به فعل جمله فهمید.

에게

همان حرف اضافه ی 에 می باشد اما برای انسان به کار می رود و به معنای "به" مثال:

엄마에게 불렀어요?  به مامان گفتی؟

까지

به معنای " تا" برای انسان هم بکار می رود و معادل" نزد/ پیش /تا پیش" در فارسی می تواند باشد.

집까지 걸어갔어 تا خونه پیاده رفتم.

민아까지 갔어요?   تا پیش مینا  رفتی؟

부터

به معنای" از" می باشد مثل:

서울부터 부산까지  از سئول تا پوسان

민아부터 수빈까지 از پیش مینا تا پیش سوبین

에서

به معنای " از" می باشد برای غیر انسان معنای " در" نیز می دهد.

مثال:

민아에서 잡았어? از مینا گرفتی؟

집에서 와요? از خانه میای؟

이란에서 살아?  در ایران زندگی می کنی؟

한테

به معنای "به"  است. اغلب برای انسان به کار میرود .

민아한테 불러요? به مینا میگی؟

한테서

به معنای "از" اغلب برای انسان کاربرد دارد.

민아한테서 들었어 از مینا شنیدم.

حتما شما دوستانی که دارید کره ای می خونید به این مشکل که 당신رو کی باید استفاده کنیم؟! بر خورده اید! همانطور که می دونید 당신 در لغت به معنی " تو, شما" است اما کره ای ها معمولا خیلی به ندرت از کلمه ی " 당신" یا "تو/ شما" استفاده می کنند مخصوصا در صحبت های دوستانه و معمولی روزانه شون!

چگونه در کره ای از واژه ی "شما / تو" استفاده کنیم؟

1.در صورتی که بخواهیم از واژه ی شما برای حالت مودبانه بهره بریم باید نام طرف را صدا کنیم یا اسم فرد را همراه 씨 / 님 بیاوریم! ( 씨 مودبانه و 님 برای بسیار مودبانه و محترمانه هست)

2. در صورتی که بخواهیم از واژه ی " تو" استفاده کنیم از 너 استفاده میکنیم؛

چه زمانی می توانیم از 당신 استفاده کنیم؟؟؟؟؟

1. وقتی از دست کسی به شدت عصبانی هستید و تصمیم ندارید بیشتراز این با او به جدل بپردازید.

2. هنگام ترجمه کردن یه زبان خارجی به زبان کره ای در صورت احتیاج به کلمه ی" شما" می توانید از 당신 استفاده کنید!

3. زمانی که دارید شعری را می سرائید یا بر کاغذ میاورید , استفاده کنید.

4. هنگامی که همسرتان را خطاب می کنید البته  معمولا بین افراد میان سال و سالخورده رایج هست.

5. وقتی زمینه ی آشنایی با طرف مقابل رو ندارید و حتی اسم اون رو نمیدونید و باید با اون با ادبانه حرف بزنید بنابراین نمیتوانید از 너 استفاده کنید به ناچار از 당신 باید استفاده کنید.

در زبان کره ای  سطح صحبت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و احترام در  صحبت محسوس است.  می دانید کاربرد ضمایر در زبان ها مختلف است برای مثال در زبان انگلیسی آوردن ضمیر ضروری است اما در زبان هایی چون عربی و فارسی ذکر نکردن ضمیر جز به تاکید ضروری نیست زیرا شناسه های فعل شخص و شمار را تا ئیین می کنند یا در زبان فارسی برای مودبانه و محترمانه صحبت کردن از ضمیر و شناسه ی دوم شخص جمع استفاده می کنیم و یا از افعال محترمانه استفاده می کنیم ...

اما کره ای چگونه است؟

 در زبان کره ای شخص و شمار اهمیتی ندارد بلکه انچه مورد اهمیت است نشانه هایی است که پایان فعل یا اسم قرار می گیرند این نشانه ها سطوح صحبت را مشخص می کند و با استفاده از سطوح صحبت و سوالی یا پرسشی بودن آن می توان فهمید که منظور چه ضمیری است  اما این بدین معنا نیست که در زبان کره ای ضمیر وجود ندارد بلکه ضمیر در زبان کره ای مانند هر زبان دیگری وجود دارد اما کاربرد و استفاده ی ان بیشتر جنبه ی تاکید دارد .

در زبان کره ای دو جور سطح صحبت وجود دارد:

 1. رسمی = زبان نوشتار است در گفتار هم در حالت صحبت کردن رسمی کاربرد دارد

 2. غیر رسمی = زبان گفتار و گفتگو است.

 هر یک از سطح های صحبت (رسمی یا غیر رسمی) شامل دو بخش مودبانه و غیر مودبانه هستند. بخش های مودبانه حالت ادب و صحبت با بزرگتر هاست یا کسی که نمی شناسیم و بخش غیر مودبانه یا دوستانه حالت معمولی در گفتار و نوشتار است و خالی از ادب.